Lief klein zoontje van me, met je kleine vingers die al zo rap woorden op papier kunnen zetten. Niet altijd in de juiste samenstelling van letters, maar o zo goed te begrijpen.
Wat word je toch al snel groot. De fase van “zelluf doen” is al lang voorbij. Je groeit naar een zelfstandig mens zijn toe, met je eigen idee毛n, waarbij je je eigen weg kiest, en ik in je schaduw altijd naast je blijf lopen.
Ik geniet iedere dag van wie je bent ,hoe je klinkt. Je lieve hoge stem, nu nog zonder baard in de keel, niet zwaar maar bijna gewichtloos, zonder vooroordeel, onschuldig ,onwetend en oprecht. Sprak heel de wereld maar met deze stem. Ik stem v贸贸r.
Een hartekreet! En nog wel voor de jongenssopraan, te groot voor servet en te klein voor tafellaken. met de jaren des onderscheids wordt de stem meestal tenor, bariton, soms bas, een enkele keer countertenor. Ook dat is meer dan de natuur alleen.
met vriendelijke groet,
Chris
Mooi, vooral de laatste alinea.
Een mooie ode aan de kleine grote jongen, Joyce
Dank je wel allemaal. Stemmig Chris…. Ach zolang ie geen “vrouw met baard” wordt kan ik er mee leven