Rietje haalt de brief tevoorschijn die ze drie jaar geleden schreef. ‘Nooit antwoord op gekregen,’ zegt ze. De journalist schakelt de spraakopname in en knikt meelevend. ‘Vertelt u verder.’
‘Mijn zoon raakte gehandicapt door zijn suïcidepoging. Hij vraagt nooit om hulp als het slecht met hem gaat. Daarom schreef ik de instelling. Juist naar hem moeten ze vaker omkijken voordat het weer fout gaat. Maar er is geen geld voor extra sociaal-psychiatrische verpleegkundigen.’
De zeventigjarige moeder zwijgt. Haar ogen staan dof. ‘Nu woont hij weer bij mij, want de instelling sluit vanwege de bezuinigingen. Aanspraak op de toekomstige Wet Langdurige Zorg vervalt daarmee. Dan moet je drie jaar aaneengesloten in een instelling verblijven.’
De journalist heeft zijn human interest verhaal…
@Geertje En weer weet je me zo te raken.
Dank @Levja Ik hoop dat mijn stukjes bijdragen tot meer bewustwording van maatschappelijke vraagstukken en hoe de politiek ermee omgaat.
het hoort om mensen te gaan!
Wat een waanzinnige regel toch weer! Als je benen geamputeerd zijn moet je dan ook 3 jaar wachten eer je 24 uur zorg krijgt?
En dan wel graag gemotiveerde spv’ers die met hun hart hoofd en handen kunnen werken.
Mooi stuk weer Geertje!
Hi @José en @Trudie Ja, mensenwerk is tegenwoordig een vloek als je dat woord uitspreekt…