We kenden elkaar een maand toen we een paar dagen door Vlaanderen gingen fietsen. De eerste nacht was het erg koud. Om een uur of drie schrok ik wakker van jouw geschreeuw: je had kramp in je dijbeen. ‘Druk op mijn knie!’
Ik ging het bed uit om op je knie te kunnen drukken, maar de kramp ging niet weg.
‘Met je hele gewicht!’ riep je uit.
Ik sprong het bed op en bezeerde daarbij mijn scheenbeen, maar negeerde de pijn. Ik leunde op jouw knie en eindelijk ging de kramp weg.
In de ochtend zagen we dat ik een grote schaafwond op mijn scheenbeen had.
Je had het later nog vaak over mijn ‘heldendaad’ en mijn daarmee opgelopen wond.
Recente reacties