Languitgerekt heb ik me geïnstalleerd op een picknickkleed nabij een boerensloot. Loom droom ik weg, totdat ik plots word opgetild en in het water beland. Klaarwakker nu, begin ik verwoed te watertrappelen. Als ik merk dat mijn voeten de bodem raken, zodat ik mijn hoofd en schouders boven water kan houden, kalmeer ik.
Een onverwacht toegestoken hand masseert mijn nek en maakt dat de kilte algauw wordt verdrongen door een aangename tinteling. Geoefende vingers dwingen mij mijn hoofd te buigen, totdat zachte lippen de mijne omsluiten en me de adem benemen.
De frisse lucht opslurpend kom ik weer bij zinnen. Ik word op de kant getrokken en dan achteloos weggeworpen; een geknakt rietje, achtergelaten tussen de rietkraag aan de waterkant.
Ik vind dat de clou iets te snel naar voren komt. En “beeft als een rietje” klopt niet als je er zelf een bent, dan past de vergelijking niet.
Dank voor je reactie @Schlimazlnik. Ik zal eens kijken of ik e.e.a. kan veranderen.
hahahaa, goed gedaan Irma
die aderen in een rietje die zie ik wel niet meteen, maar misschien gebruik jij andere rietjes dan ik
Dank je Hilde, ik zal er slagader van maken. Dan leest het alsof er adrenaline doorheen pompt, maar er wordt natuurlijk limonade bedoeld.
Ik heb het hele stukje grondig aangepast @Hilde en Schlim
Jammer dat ik de eerste versie niet kan lezen.
Is versie geschiedenis niet iets voor jou @Irma?
Wat mij betreft hadden een geknakt rietje de laatste woorden mogen zijn. Echter, met spanning gelezen.
@Irma heel goed ingeleefd
mooi met leed en kleed