De regisseur kijkt met zijn dwingende blik naar de meiden op de catwalk. Ze moeten trots en elegantie uitstralen, maar toch ook geen kapsones hebben. Anna uit Winterswijk moet denken, ik wil die jurk wel hebben.
Een voor een komen de modellen nu langs. De speaker roept, ‘daar zien we Marleen, een schoonheid in haar donkerblauwe jurk. Ze draagt een goudkleurige hoed.’ Het licht schijnt fel op haar gezicht. Het publiek klapt enthousiast. ‘Marleen, je ziet er schitterend uit.’ ‘Nu de foto, ja nu! Je staat er perfect op meid.’
De foto wordt later die dag gedrukt. We kijken ernaar. Valt je er nog iets aan op? Nou je het zegt, Marleen mist haar beide armen. Niemand is toch perfect?
Inderdaad, niemand is perfect. Zelfs modellen niet. Mooi om te lezen dat deze regisseur Marleen laat schitteren zonder fotoshop.17
Na “denken” en “roept” moet een dubbele punt. Verder zijn nog niet alle uitspraken omsingeld met aanhalingstekens.
Prachtig stukje. Die Marleen heeft vast een heel mooie binnenkant en wat doet de buitenkant er dan nog toe? Petje af voor de manier waarop je dit ter sprake stelt. Mijn hartje van harte verdiend!
Wel puur.
Waar is dit stuk gebleven?