Mijn vader schilderde in zijn vrije tijd. Zo maakte hij portretten van mijn opa, mijn moeder en van mij.
Toen ik een jaar of drie was maakte hij een schilderij waarop ik in hurkstand sta en waar ik ben afgebeeld met al mijn speelgoed: een bal, een doos met blokken, een autootje, een pop die ik het jongensjongetje noemde.
Twee jaar later kreeg ik van een oom een bromtol. Die moest van mij ook op het schilderij komen. Mijn vader wist gelukkig nog een plekje te vinden.
Jarenlang hing het op de slaapkamer van mijn ouders, nu heb ik het een plaats in huis gegeven.
Als kunstwerk is het waardeloos, maar voor mij heeft het de waarde van de Nachtwacht!
Wat een heerlijk aandenken!
@Jose, mooi aandenken, goede titel, leuke anekdote.
Heel mooi.
Wat een mooi aandenken.
Uniek, zo’n schilderij. Dat moet je koesteren! Mooi stukje nostalgie.
Mooi beschreven, de emotionele waarde.