Mena haastte zich door de uitzichtloze krottenwijken met hun pietluttige wegeltjes. Ze had het gevoel dat ze haar longen eruit ging braken, maar versnelde toch. In de verte hoorde ze immers al het dreigende marcheren dat haar in de eerste plaats op de vlucht had doen slaan. Waarom mensen zoals zij moesten vluchten, wist ze niet. Ze had nooit iemand kwaad gedaan!
Verder kwam ze niet, want links en rechts doken de staatssoldaten op, hun wapens getrokken en hun gezichten onleesbaar. “Kijk!†Ze deed hulpeloos teken naar de ster en maan op haar borst, teken dat ze hier legaal verbleef. Een kogel was het enige antwoord. “Verdomde moslims met hun klotetaaltje.†Bromde de schutter. Onverstoord laadde hij zijn geweer opnieuw.
Beste Sundae, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie