Op de stoel zat een man. Omdat hij zijn hoofd niet meer kon oprichten om naar het televisiescherm te kijken, hield hij zijn ogen maar gesloten en luisterde naar de presentator van de spelshow. Onder zijn stoel lag een plas.
Ik werd naar de stoel voor hem gedirigeerd. De grijze muren kwamen op mij af. ‘Hebben jullie daar ook last van?’ vroeg ik aan niemand in het bijzonder, aan iedereen.
‘Stil,’ siste een mevrouw. ‘Kijk naar de televisie, dan vergeet je alles.’
‘Kan de verwarming wat hoger?’ gilde iemand voorin.
‘Of sluit uw ogen,’ opperde de man achter mij zacht. Ik hoorde hoe een drup verdween in de plas onder zijn stoel. Ik kneep mijn ogen en mijn neus dicht.
Recente reacties