Zijn biceps was zijn trots en kreeg een kroontje. Zo begon het. Kort daarna kronkelde een draak om zijn pols en verschenen runentekens in de nek. Na de inkt kroop ijzer door zijn huid. Geen lichaamsdeel bleek veilig voor een stalen penetratie. Eenmaal op het pad van zelfverminking was er geen houden meer aan. ‘Zo ben ik mezelf!’ peperde hij zijn omgeving in. Om dat te benadrukken werd het gat in zijn oorlel almaar uitgerekt en preste hij een schoteltje in zijn onderlip, dat gestaag werd uitgebouwd, totdat een volledig servies in zijn hoofd kon worden bewonderd. Ja, zo was hij echt zichzelf: een etalage van ijzerwaren en keramiek, een wandelende rommelmarkt, opgefleurd door de inktpot die onderhuids was geledigd.
Zelfverminking is inderdaad het juiste woord. Kijk mij eens spiritueel zijn met dit oude Afrikaanse symbool wat ‘respect’ betekent op mijn lichaamsdeel.
Een plaatje, schoteltje, ringetje gaatje
Wat jij mooi vindt, vind ik allicht naadje
Maar een lichaam is een ieders bezit
En wat van jou is, is het mijne niet
@shana Mooi geschreven
En kijk uit met Chinese tekens. Onlangs zag ik iemand met “bladerdeeg” op zijn schouder.
Knap geschreven. Vooral de laatste zin kan mij bekoren!