Ze kijken recht vooruit. Omdat spieren en zenuwen in het gezicht zijn stilgelegd is hierop geen enkele emotie af te lezen. De soldaten, de mannen gekleed in zwart pak, de vrouwen in grijs mantelpak, marcheren met gelijke tred door de grauwe betonnen stad. Via de hersenchip hebben ze opdracht gekregen alle buitenstaanders gevangen te nemen of bij tegenstand te elimineren. Vanuit mijn schuilplaats zie ik Zira aankomen, mijn vriendin. Ze is gekleed als soldaat maar ik hoef alleen in haar ogen te kijken en dan weet ik dat ze net als ik een buitenstaander is. Juist als ik tevoorschijn wil komen draait ze zich om en geeft een voorbijganger een stroomstoot. Haar ogen zijn levenloos. Uit de mijne druppelen tranen.
Mooi spannend stukje, chappeau
edit: Chapeau* (tsk, tsk)
tsk,tsk is een onomatopee?
Idd
Een behoorlijk extreme dystopie. Het is me niet duidelijk waarom die menselijk robots in een hele groep marcheren. Dat lijkt me toch niet de meest efficiënte manier om ‘buitenstaanders’ te pakken te krijgen.
Van de andere kant, als het feest is in Noord-Korea zie je ook van dit soort taferelen, dus het beeld is wel passend.
Goed stukje!