Excuses, ik hebn de delete- en de backspaceknop weggehaald. Ik typ dit met mijn linkrhand, ik ga het verliezen. de rechterhand laat ik het overnemen, leeswat er gebeurd.
GELOOF DIT NIET! WE KOMEN IN VREDE. ZONDER ONS ZAL HIJ STERVEN! HIJ MOET NOG
dit ben ik wer. Ik zal zeker sterven, juist met hen. Straks zal er automatisch geprint worden op een sublocatie. Alleen Mijn lichaam zal nog voortbestaan. Ik laat dit na voor hen die imuun bleken. Een mix van gemuteerde batceriën en anti-virussen leek ons te verlossen van het Ebo-Ams virus. Dat is gelukt, iedereen is geïnjecteerd waarmee ook onze hersenen overgenomen zijn. Nu heb ik nog enige controle. Blijf uit onze buurt! Vermoord ons NIET, OMHELS ONS!
Je hebt naar mijn idee een nogal ingewikkelde en hier en daar raadselachtige dystopie bedacht, maar het is wél een dystopie.
De schrijver zwoegt, maar de lezer mag dat soms ook.
En het is natuurlijk ook een milde knipoog naar het foutloos schrijven van 120 woorden. (Wat ik wel nastreef hoor, dat foutloos schrijven.)