Ik was op zoek naar oud-klasgenoten om te interviewen. De opdracht had ik van mijn oude school gekregen in het kader van een of andere onderzoek. De meesten had ik al gesproken en ik had leuke anekdotes uit hun mond opgetekend. De laatste, Marco, zou ik vanmiddag ontmoeten. Hij woonde in Utrecht. Vreemd genoeg liep het eerste contact via een vriend die bij hem inwoonde. Op de afgesproken tijd reed ik de straat in. Het was een volksbuurt waarvan je verwachtte dat de gordijnen opzij werden geschoven als een vreemde auto voor de deur parkeerde. Ik belde aan. Een grote vrouw deed de deur open. ‘Oh, pardon. Ik ben op zoek naar Marco.’
‘Daar kijk je naar.’ zei de vrouw.
Ook al is het geen column maar een stukje van 120 woorden, je hebt metamorfose geweldig neergezet en een verassend einde is altijd meer dan prettig om te lezen.
Dank je, Bloem!