‘Goedemiddag meneer! zoekt u misschien wat bijzonders?’ verschrikt kijk ik op. Recht voor me zie ik de twee mooiste ogen die ik ooit heb gezien. Maar ik besluit het nog even af te wachten. ‘Nee hoor, ik kijk alleen maar even wat rond’. Ze knikt. ‘Is prima! Nou, als u me nodig hebt, weet u me te vinden hè?’ Weg is ze. Ik snuffel verder maar vind vooralsnog niets. ‘Kunt u het vinden?’ Ik schrik me dood… ‘Eeeuh, eigenlijk niet…’ God die ogen… ‘Nou, dan kom ik als geroepen! Wat zoekt u precies?’ Eigenlijk weet ik dat maar al te goed maar durf het niet te zeggen. Ik zucht, haal diep adem, kijk haar recht aan en zeg: ‘Jouw ogen’.
Recente reacties