Wat een prachtig, edel paard stond daar in de wei te paraderen! Zijn staart hoog in de lucht en zijn neusgaten wijd opengesperd. Met souplesse kwam hij op me af gegaloppeerd en kwam recht voor mij tot stilstand. Het dier steigerde en gooide wild met zijn voorbenen. “Zo zo,” zeg ik, “jij bent wel een heel knap paard.” Het dier briest en ik voel wat spetters op mijn wang. Ik veeg ze af. “Hallo, ik ben Jerommeke.” zegt het paard, zijn neus arrogant in de lucht. “Nou, sorry maar dat vind ik eigenlijk geen echte paardennaam.” zeg ik op mijn beurt. “Dat kan wel kloppen,” zegt Jerommeke, “ik ben namelijk een gemetamorfoseerde ezel” Hij schater-balkt en galoppeert vol souplesse verder.
Recente reacties