Schrijf mee!
« »

Fictie, Natuur

Wit

4 november 2011 | 120w | Hay van den Munckhof | 0

Er was eens een kameel die verdwaalde. Ik loop gewoon rechtdoor, dacht hij, want één ding is zeker, aan elke woestijn komt ooit een eind. Hij kwam bij de zee en dacht na. Zwemmen kan zelfs een kameel, besloot hij. Dagen later stapte hij uit het water en keek verbaasd om zich heen. Nooit had hij zo’n wit zand gezien. Dit moest wel de kamelenhemel zijn.
Twee ijsberen waren op jacht langs de Groenlandse kust. ‘De wereld is niet meer wat hij ooit geweest is,’ zei het mannetje, ‘zo’n misvormd beest heb ik nog nooit gezien.’
‘Allemaal door dat broeikaseffect,’ antwoordde het vrouwtje. ‘We moeten het er maar mee doen.’ Ze doodde de kameel en sleepte hem naar hun jongen.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Hay van den Munckhof of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

4 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »