Ik en de fractie, zei ze. Haar stem is als van de voorgangster, haar manieren een stuk arroganter, haar ego twee keer zo groot, haar g als die van een andere narcist.
Wie niet begrijpt waarom er zo weinig vrouwen in de top van politiek zitten, doet er goed aan om de sluwheid van sommige dames ten behoeve van henzelf eens te analyseren. Het is een soort inhaal race, te hard rennen op hoge hakken, de achterban vergetend. En dan struikelen ze. Mannenpolitici dragen zelden hakken en zeker niet in de Kamer. Zo’n nieuwe mevrouw moet zich erg waarmaken en gaat dan op de napoleontische toer. Erg storend voor andere vrouwen die geen kinderen gebaard hebben speciaal voor háár victorie.
Met deze vrouw aan het roer vaart het Groenlinks schip op de klippen.
Net als de Parijse Kilo maat is ze net iets te licht. Jammer dat dat nu pas bekend is.