Vanavond eet haar zoon voor het laatst thuis. Samen met zijn vriendin. Morgen woont hij samen en is zijn thuis niet meer in dit huis.
Ze maakt er werk van. Uiensoep, gebraden kwartel en Ile Flottante. Zijn vriendin en hij hebben elkaar in Frankrijk ontmoet. Vandaar een Frans menu.
“Hij lijkt op zijn vader.”, mijmert ze. Ze mist haar echtgenoot. Tien jaar geleden hebben ze hem begraven.
Ze kan haar emoties niet bedwingen en staat huilend boven het fornuis. Zo kookt ze door. De tranen lopen onophoudelijk langs haar wangen.
“Mama, zo lekker heb ik nog nooit gegeten.”, zegt hij bij de maaltijd.
“Nee,” denkt ze, “zo zóut heb je het nog nooit gegeten.”
Ook ontroerend..