Na 10 dagen werken zonder vrije dag heb ik vannacht de PSD opgericht, een nieuwe Partij voor Sociaal Denkenden. Het is wat ik deze dagen zozeer mis. Sociaal denken. Als zorgverlener heb ik na 43 jaar werken mijn mankementjes verworven. Ik kan niet meer alles. Geen half uurtje op mijn knieën liggen of na een route van 10 patiënten nog eens 2 uur op mijn voeten staan om te luisteren naar de bezuinigingsmotivatie van mijn baas, die meer voor nog minder wil. Waarna ik nog 2 uur de grote egoïstische monden van collega’s mag ervaren. Ik denk aan die mensen die zorg nodig hebben, veel collega’s alleen aan zichzelf en het bedrijf denkt in geld voor overhead. De PSD dus.
Valt over te denken.