Hoe de naam is ontstaan weet ik niet. Het is een naam uit mijn kindheid. Ik hoor hem nooit meer en gebruik hem eigenlijk ook nooit meer. Pas op het moment dat ik me probeerde te herinneren aan lievelingsgerechten van vroeger kwamen de ‘hazenbroodjes’ als vanzelfsprekend weer naar boven. Hazenbroodjes waren gewone broodjes die ‘s ochtends in een tas, een koffer, een jaszak of wat dan ook het huis verlieten om op reis te gaan. Die reis kon enkele uurtjes, een dag of langer duren, maakte niet uit, in ieder geval kwamen de broodjes weer onaangeroerd en vaak vergeten terug. Dat maakte ze zo bijzonder en zo zalig. Het waren de lekkerste broodjes ooit, je kon de verte proeven.
Ik ken deze broodjes ook wel, maar dan naamloos en lekker is niet een woord dat bij me opkomt. Het waren de boterhammen en/of broodjes die klef geworden en platgedrukt een hele dag in een plastic zakje in een tas gezeten hadden. Zelden dat ik die – eenmaal thuisgekomen – daadwerkelijk op at.
@Frank Misschien vond jij ze niet lekker omdat ze naamloos waren…
De laatste vijf woorden zijn van een inlijstbare schoonheid, pure poezie, dank je, maakte mijn avond
Ik herken het wel, honger na een lange dag, de worst wat glibberig en de kaas wat gekruld….De vergeten lunch soms. Witte puntjes en platgedrukte krentenbollen zijn het lekkerst, de benaming hazenbroodjes hou ik er in.