Het overrompelde me. De gedachte kwam ineens in me opzetten. Zomaar, uit het niets moest ik eraan denken. Ik probeerde het te negeren, ik moest erop letten. Proberen dat het mij niet zou overkomen. Ik voelde mijn ogen in mijn oogballen rollen opzoek naar hetgeen dat mijn aandacht trok. Mijn neus begon nu ook mee te doen en de mond die mij was toegewezen wilde het nu niet langer meer uitstellen. Maar ik, ik wist dat ik het tegen moest gaan. Op alle mogelijke manieren moest ik het negeren. Het lukte, nee… toch niet. Het kwam naar mij toen. Langzaam werd het voor mijn ogen gebracht en voor me neergezet. Ik pakte het op en genoot.
Recente reacties