Schrijf mee!
« »

Familie, Mensen

Eindpunt

28 november 2011 | 120w | Hay van den Munckhof | 0

In een waas flitste de wereld voorbij. Even was ik weer het jongetje dat voorin mocht zitten toen vader een serie haarspeldbochten nam. Rechts gaapte een afgrond. Ik gilde en sloeg vol afgrijzen de handen voor de ogen.
Zou vader zoiets nog weten als ik hem in dat verre land aan de overkant weer zag?
Die gedachten losten op in het niets toen ik een duister gat in gleed. Sneller en sneller tolde het zwart om mij heen. Eensklaps verscheen uit het niets een lichtpunt. Het groeide razendsnel en hulde mij in een witte zee van licht.

‘Schat,’ zei mijn vrouw, ‘stop je straks eventjes bij de grens? Ik heb zin in koffie. En die lichten mogen wel weer uit.’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Hay van den Munckhof of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

3 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »