Schrijf mee!
« »

Fictie, Maatschappij, Mensen

Altijd winter

25 november 2011 | 111w | Sabine Kars | 3

Elke avond in november klopt haar jeugd op alle ramen. Hamert, tot ze met matglazen blik geluidloos haar schaduw volgt, dwalend door desolate straten van een stad die nooit veranderd is.

Eenmaal op de oude brug schieten duizend ingeblikte ogen langs, maar niemand die haar daar ziet staren. Aan de rand luistert ze urenlang naar de godvergeten onderhuidse mijnen. En naar ruisende verwijten; over en weer, en weer, en weer.

Dan zoekt ze in het donker de kortste weg terug. Haar radeloze lach daalt af, maar de kolkende rivier stuurt haar keer op keer naar huis – waar dat ook mag wezen. Daar blijft de waterkoude nacht voor altijd aan haar kleven.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Sabine Kars of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

8 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »